Płomyk / Floks Szydlasty „Fabulous White“ Phlox subulata

Charakterystyka Rośliny
Cechy Rośliny
Płomyk wiechowaty tworzy wzniesione kępy sztywnych, nierozgałęzionych, ulistnionych łodyg o wysokości 80-120 cm, na szczytach których latem pojawiają się gęste, półkoliste baldachogrona. Okazałe pachnące kwiatostany nadają się do cięcia. Intensywność zapachu zależy od temperatury powietrza. Jeśli poranek jest ciepły, aromaty kwiatowe uzyskują maksymalne stężenie już w południe. Gdy jednak temperatura powietrza zaczyna wzrastać dopiero po południu, kwiaty najmocniej będą pachnieć wieczorem. W ogrodach uprawianych jest kilkaset odmian, które różnią się terminem kwitnienia, wysokością oraz mozaiką kolorów (białe, różowe, pomarańczowe, czerwone, liliowe, fioletowe) jednobarwne lub z wyraźnie zaznaczonym oczkiem. Po przekwitnięciu zaleca się przycinać przekwitnięte pędy, by pobudzić roślinę do kontynuowania kwitnienia jesienią. Płomyk wiechowaty jest trwałą, niezawodnie kwitnącą byliną, bardzo popularną w nasadzeniach ogrodowych. Należy jednak do roślin dość wymagających. Rośnie wszędzie, ale nie zawsze osiąga właściwe rozmiary i obficie kwitnie. Powinien być sadzony w glebie żyznej, próchnicznej, przepuszczalnej i latem dość wilgotnej. Miejsce uprawy powinno być osłonięte od wiatrów, stanowisko winno być słoneczne lub tylko nieznacznie ocienione od strony południowej. Bylina źle rośnie, choruje i słabo kwitnie gdy posadzona jest w cieniu, pod okapem drzew. Zaleca się dzielenie i przesadzanie roślin co 4-5 lat. Płomyk wiechowaty wysadza się na rabatach w mniejszych lub większych grupach, ciekawie prezentuje się wysadzany wzdłuż ścieżek w formie szpaleru. Przyciąga motyle i pszczoły.
Termin kwitnienia: IV-V
Wysokość z kwiatem: 10
Wysokość bez kwiata: 7
Kolor kwiatów: białe
Kolor liści: zielone
Stanowisko: słoneczne
Wymagania wodne: średnio wilgotno
Odczyn gleby: obojętny - pH 6,6 - 7,2
Typ gleby: przeciętna ogrodowa
Mrozoodporność: 4 grupa -34,4 do -28,9
Liczba roślin na m²: 11
zimozielona
okrywowa
rabatowa
na skalniak

Karakteristike biljke
Značajke biljaka
Panikulatum tvori uzdignute nakupine čvrstih, nerazgranatih, lisnatih stabljika, visokih 80-120 cm, na čijim se vrhovima ljeti pojavljuju gusti, polukružni kišobrani. Impresivni, mirisni cvatovi pogodni su za rezanje. Intenzitet mirisa ovisi o temperaturi zraka. Ako je jutro toplo, cvjetne arome maksimalnu koncentraciju postižu već u podne. No, kada temperatura zraka počne rasti tek poslijepodne, cvijeće će najjače zamirisati navečer. U vrtovima se uzgaja nekoliko stotina sorti koje se razlikuju po vremenu cvatnje, visini i mozaiku boja (bijela, ružičasta, narančasta, crvena, lila, ljubičasta), jednobojnim ili s jasno izraženim okom. Nakon cvatnje preporuča se orezivanje ocvalih izdanaka kako bi se biljka potaknula na nastavak cvatnje u jesen. Panikulata je izdržljiva, pouzdano cvjetajuća trajnica, vrlo popularna u vrtnim nasadima. Međutim, to je prilično zahtjevna biljka. Raste posvuda, ali ne dosegne uvijek pravu veličinu i obilno cvate. Sadi se u plodno, humusno, propusno tlo i ljeti dosta vlažno. Mjesto uzgoja treba biti zaštićeno od vjetrova, položaj sunčan ili samo malo zasjenjen s južne strane. Trajnica slabo raste, obolijeva i slabo cvjeta kada se sadi u sjeni, pod krošnjama drveća. Preporuča se podijeliti i presaditi biljke svakih 4-5 godina. Biljka metlica sadi se na gredice u manjim ili većim skupinama, a zanimljivo izgleda posađena uz staze u obliku nizova. Privlači leptire i pčele.
Vrijeme cvatnje: travanj-svibanj
Visina sa cvijetom: 10
Visina bez cvijeta: 7
Boja cvijeta: bijela
Boja lista: zelena
Položaj: sunčan
Zahtjevi za vodom: umjereno vlažna
Reakcija tla: neutralna - pH 6,6 - 7,2
Tip tla: prosječno vrtno tlo
Otpornost na mraz: grupa 4 -34,4 do -28,9
Broj biljaka po m²: 11
zimzelen
pokrivač tla
popust
na kamenjaru